Anderlecht moet niet gered worden !Als Anderlecht niet heeft gewonnen, is hij slechtgezind, getuigen zijn medewerkers op de zetel van de Generale Maatschappij. Dit seizoen zal het humeur van burggraaf Etienne Davignon (65) al vaak op storm hebben gestaan. De voorzitter van de Generale is sinds kort lid van de raad van bestuur van Anderlecht. Met hem haalde het Astridpark niet alleen een vurige supporter en een eminent pijproker, maar vooral een invloedrijk man met hoog aanzien in huis. <<Mijn komst moet de club nieuwe geloofwaardigheid schenken. Na de omkoopaffaire heeft Anderlecht een bladzijde omgeslagen. We zijn opnieuw begonnen>>, zegt hij. Etienne Davignon staat al jaren aan het hoofd van het machtige financi�le bolwerk rond de Generale Maatschappij. Het grote publiek leerde hem al veel vroeger kennen: als Europees Commissaris voor Willy De Clercq en Karel Van Miert. De burggraaf blijkt een innemend man. Moeizaam vond hij in zijn overvolle agenda een gaatje om over het voetbal te praten. Het is zijn grote liefde, niet zijn voornaamste bezigheid. Helaas niet, lacht hij. Op Anderlecht is Etienne Davignon al lang een trouwe gast. Op de eretribune pleegt hij zich steevast met een zak frieten aan te bieden. Voortaan spreekt hij ook in de bestuurskamer een woordje mee. - De raad van bestuur heeft mij gevraagd lid te worden, benadrukt hij. Er zijn verscheidene redenen waarom ik ja heb gezegd. Ik ben al sinds mijn tiende supporter van Anderlecht. De club komt uit een periode van onzekerheid, het gevolg van d� affaire. Ik was onder de indruk van de actie van Roger Vanden Stock die besloot zich niet te laten chanteren en naar de rechtbank te stappen. Toen hij dat deed, wist hij dat de zaak publiek zou worden. Roger is daarin zeer eerlijk en moedig geweest, want hij zat in een delicate positie. Zijn voorganger is immers ook zijn vader. Ik ben in het bestuur een outsider, ik kom uit een andere omgeving. Dat kan tot verfrissende idee�n leiden. Ik moet ook niet verhelen dat ik wilde weten of er nog voldoende ambitie was bij Anderlecht. En tot slot ben ik overtuigd van de sociale rol van het voetbal. Deze sport houdt jonge kerels van de straat, en niet alleen om Maradona's op te leiden. Ik weet wat Anderlecht voor de jeugd doet. Dat aspect komt onvoldoende naar buiten. Er wordt teveel gesproken over geld en premies, maar men verliest uit het oog wat er allemaal achter zit. Ik vind het de moeite mij daarvoor in te zetten. Mijn toetreding heeft niks te maken met het commerci�le contract dat de Generale Bank met Anderlecht heeft.
Neen, maar onrechtstreeks houdt de hoofdsponsor zo wel een oogje in het zeil, toch ? Ja, maar dat was niet het opzet. Ik wil een element van vertrouwen brengen, van duidelijkheid en openheid. Met wat allemaal is gebeurd, blijven er vraagtekens. Daarom is het niet slecht voor de geloofwaardigheid dat de leiding van Anderlecht nieuw bloed krijgt, dat er iemand bijkomt die met het verleden niets te maken heeft. Zonder dat ik mij op enige manier met het managment wil inlaten. Trouwens, Anderlecht moet niet gered worden. Hebt u zelf aangevoeld dat Anderlecht een crisis doormaakte ? Als een prestigeclub als Anderlecht is aangetast door omkoping, of ze nu is gebeurd of niet, dan is er sowieso sprake van crisis. Maar Sporting heeft goed gereageerd door niet in te gaan tegen de Europese schorsing van de UEFA. Het was beter de bladzijde te draaien dan de affaire te laten uitdeinen. Jammer genoeg ging het tegelijkertijd fout op het veld, deels door gebrek aan vertrouwen, deels omdat de ploeg in opbouw is. Zo kregen de criticasters nog meer wapens in handen om op Anderlecht te schieten. Het moet in de eerste plaats rustiger worden rond de ploeg. Hoe ambitieus is Anderlecht nog? Kan de club haar oude status nog herwinnen? Natuurlijk, ik hoor dat de sfeer binnen het team niet slecht is. Dat is een goed begin. Het probleem is: Anderlecht is zijn psychologisch voordeel kwijtgespeeld. De tegenstanders hebben hun complexen tegenover paars-wit afgegooid. Het ontzag voor Anderlecht moet terugkeren. Dat kan door de kwaliteit van het spel te verbeteren. Anderlecht heeft daar nog altijd de spelers voor. Kan Anderlecht weer een Europese topclub worden ? Tegen Schalke 04 hebben we geen klasseverschil gezien. Anderlecht moet deel kunnen uitmaken van een categorie clubs die altijd een kans maken om Europees door te stoten tot de kwartfinale. Met G�teborg, Rosenborg, Rapid Wenen, enkele Turkse ploegen... moet Sporting de concurrentie aankunnen, niet met de absolute topploegen, alleen al omdat we de salarissen niet kunnen betalen. Het is een gezonde, redelijke ambitie, g��n utopie. te wedijveren met landen las Denemarken, Noorwegen en Nederland. Daarvoor is een doordacht financieel beleid nodig. Wie gokt en schuld opbouwt, delft zijn eigen graf. Maar ik zie geen enkel structureel bezwaar waarom Anderlecht niet ambitieus zou mogen blijven. Er was in het Astridpark al sprake van een beursintroductie. Gelooft u daar als financieel expert in ? Het moment is er niet rijp voor, omdat de beursen nogal onrustig zijn. Maar er is altijd iets te leren van de anderen. De Engelsen zijn geslaagd op de beurs. Ze bewezen dat het kan. Iedereen moet weten waarover het gaat. Een aandeel van Manchester United is niet hetzelfde als een kasbon van de Bank van Engeland. Voetbal houdt altijd een hoger risico in. Maar ik sluit een beursgang voor Anderlecht niet uit, maar de club moet eerst en vooral haar stabiliteit terugvinden. Tot zolang is de beurs geen prioriteit.
|
|
